گاهی دلت می خواهد جایی باشی که در آن لحظه امکانش نیست . . .
مثلاً:جایی همانند بین الحرمین!!
تصورش هم دلنشین است . . .
جایی در میان آن شلوغی و همهمه زائر،گوشه ی دنجی بیابی و بجای بساط پیک نیک،سفره دلت را باز کنی و همه داراییت را که نه،همه ندارییت را برای او باز گو کنی. . .
بخوانش!!
وقت و بی وقت،لبیک می گوید به ندای دل مجنونش...
بخوانش تا بدانی تو را با همه بدی هایت،با همه بی محلی هایت خریدار است.